梅圣俞诗集序古风古韵唯美诗词抒写社会画卷
我闻世谓诗人少达而多穷，夫岂然哉？盖世所传诗者，多出于古穷人之辞也。凡士之蕴其所有，而不得施于世者，多喜自放于山巅水涯之外，见虫鱼草木风云鸟兽之状类，往往探其奇怪，内有忧思感愤之郁积，其兴于怨刺，以道羁臣寡妇之所叹，而写人情之难言。盖愈穷则愈工。然则非诗之能穷人，殆穷者而后工也。
予友梅圣俞，小以荫补为吏累举进士辄抑于有司困于州县凡十余年。年今五十犹从辟书，为人佐郁其所蓄不得奋见于事业。在家宛陵幼习诗自为童子出语已惊长老既长学乎六经仁义说，其为文章简古纯粹不求苟说于是世知其诗而已。
时无贤愚语诗者必求圣俞；圣俞亦自以不得志乐发其中故平生所作尤多 世既知矣而未有荐上者昔王文康公尝见叹曰：“二百年无此作矣！”虽知深亦不果荐也若使幸得用于朝廷作为雅颂歌咏大宋功德荐清庙追商周鲁颂作者岂不伟欤奈何使老不得志而为穷者之诗乃徒发虫鱼物类羁愁感叹言世徒喜工不知久将老也可不惜哉！
梅圣俞诗集序拼音解读： wǒ wén shì wèi shī rén shǎo dá ér duō qióng ,fū qǐ rán zāi ?gài shì suǒ chuán shī zhě ,duō chū yú gǔ qióng rén zhī cí yě 。 fán shì zhī yùn qí suǒ yǒu ,ér bú dé shī yú shì zhě ,duō xǐ zì fàng yú shān diān shuǐ yá zhī wài ,jiàn chóng yú cǎo mù fēng yún niǎo shòu zhī zhuàng lèi ,wǎng wǎng tàn qí qí guài ,nèi yǒu yuòusī gǎn fèn zhī jù jī ，qí xìng yuàn cì ，yǐ dào jī chén guǎ fù zhī suǒ tàn ，ér xiě rén qíng Zhong de nán yián 。 gài Yù qióng Zé Yù GōNG 。 rán Zé féi Sh Ī Zh Ì NÉNG Qi ó ng Rén Dà Qi ó ng Zh è E R HÒU G Ō NG YE .
Méix àox íx ú pŭx i C h u x u ē J ì X U Á nx í X Ú PŎX I S H Í B ÉN L ÀI L ÀIX Ú PŎX I FÀ NX Ú TÚ QÍ SUÓZ Í M ÉIX Ú PŎX I S H Í B ÉN L ÀI L ÀIX Ú PŎX I FÀ NX Ú TÚ QÍ SUÓZ Í M ÉIX Ú PŎX I S H Í B ÉN L ÀI L ÀIX Ú PŎX I FÀ NX Ú TÚ QÍ SUÓZ Í M
Méix àox íx ú pŭx i C h u x u ē J ì X U Á nx í X Ú PŎX I S H Í B ÉN L ÀI L ÀIX Ú PŎX I FÀ NX Ú TÚ QÍ SUÓZ Í M
Méix àox íx ú pĕnx iC huxuejinxiaxiuxía nxixía NxipóxiaS hxíoBŠLAILAIHpxioFÁNXUTUXIQISQŽMQŽMQŽMQŽMQŽMQ ŽMZžšsšsšsžzžzzžzžZZTÜQŠÇŠ ŠTÜQŠ ÇŠ ŠTÜQSHTüQSCHTüQSCHTüQC
